BOOK DETAILS
"....ရေးသားလာခဲ့ရသော စာအမျိုးအမည် ပေါင်း များစွာတို့အနက်တွင် ကိုယ့်စာကို ပြန်၍ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ကျေနပ်အားရ သော(ယခုအထိ) တစ်ခုတည်းသော စာမူမှာကား ကမ္မဖလ ၀တ္တုပင် ဖြစ်ပါ၏။.....'
[ တင့်တယ်၏ "ကမ္မဖလနှင့် နှစ်လေးဆယ်ခရီး" ........မှ။ ]
ဤကမ္မဖလ ၀တ္တုကြီးကို ဆရာတင့်တယ်က ၁၉၅၁ခုနှစ်၊ လန်ဒန်မြို့ကိုရောက်နေတဲ့ အ ချိန်မှာ ရေးဖြစ်ခဲ့ခြင်းသည်။ ဥပုသ်သီတင်းသီလ ဆောက်တည်စရာ ဘုရားကျောင်းကန် မရှိသော ခရစ်ယာန်တိုင်းပြည် ရောက်နေစဉ်မှ မြန်မာတို့အကြောင်းကို တွေးမိရင်း ကံကံ၏အကျိုးနှင် ့ပက်သက်၍ ၀တ္တုရှည်တစ် ်ပုဒ်ရေးရန် စဉ်းစားမိကာ ရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ကမ္မဖလ၀တ္တုသည် ကံကံ၏အကျိုးပေးမွု ဆန်းကြယ်ပုံကို လျိွု့၀ှက် ရာဇ၀တ်မွုနှင့် ဥပဒေ ရေးရာတို့ဖြင့် ရောယှက် ဇာတ်လမ်းဖွဲ့ထားသည်။
ဤ၀တ္တုသည် ဆန်စက်ပိုင်ရှင် ဦးစိန်မောင်ကို သတ်မွုဖြင့် ကြိုးမိန့်ကျနေသော သူဋ္ဌေးကြီး ဦးကံကောင်း ကိုဇာတ်အိမ်တည်၍ ရေးထား သည်။
ဤ၀တ္တုကို စာပေဆုရွေးချယ်ရေး အဖွဲ့က ဆန်ခါတင် ရွေးချယ်ထားပြီးမှ ဖြုတ်ချခဲ့ပေ သည်။ အကြောင်းမှာ လူခုနစ်ယောက်ကို သတ်၍ လက်စားချေထားသည် ဟူသောအ ချက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဤ၀တ္တုသည် အတော်ဖတ်လို့ကောင်းသည်။ ကံကောင်း၏ အလွန်နုံချာလှသော ငယ်ဘ၀ကို စာနာမိသည်။ အချစ်ကိုဦးစားပေးကာ ဖခင်သဘောမတူသော သဘင်သမားနှင့် ခိုးရာလိုက်သွားခဲ့သော ကံကောင်းရဲ့အမေ၊ ဖခင်၏အမွေဖြတ်၊ သမီးအဖြစ်မှစွန့်လွွတ်ခြင်းကို ခံကာ အချစ်မျက်နှာတစ်ခုထဲကို ကြည့်ခဲ့သော် လည်း သစ္စာမရှိသော ယောကျ်ားကြောင့် ကံ ကောင်းနှင့်အတူ ဘ၀ကို ခက်ခက်ခဲခဲ ရုန်း ကန်ခဲ့ရကာ နောက်ဆုံး လောကဓံ၏ ထိုးနှက်မွုများကြောင့်ပင် သေဆုံးခဲ့ရသည်။
မိခင်မသေဆုံးခင်တွင် အမွေဖြတ်စွန့်လွွတ်ခဲ့သော အဘိုးဦးနကီ၏အိမ်ကို သားအမိနှစ်ယောက်ပြန်သွားကာ အသနားခံခဲ့သေးသည်။ သို့သော် အတ္တကြီးသော ဦးနကီက သူတို့သားအမိကို သူဖုန်းစားပမာ မောင်းထုတ်ခဲ့သည်။ အဘိုးဦးနကီကို မုန်းတီသောစိတ်၊ သစ္စာမရှိသော ဖခင်ကို နာကြည်းသောစိတ်များသာ ကံကောင်း၏စိတ်ကို ဖုံးလွွမ်းလျက်ရှိကာ တစ်နေ့တွင် လက်စားချေရမည့်အရေးကို တွေးတော၍သာ နေလေတော့သည်။
ဤသို့ဖြင် ့ကံကောင်းသည် ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘ၀မှ ဗိုလ်ကျော်ခေါင်အဖြစ်ကို ရောက်အောင် အဆင့်ဆင့်ကြိုးစားခဲ့ရင်း အဘိ်ုးဦးနကီနှင့်ပက်သက်သော သူ၏ဦးလေး၊ ၀မ်းကွဲအကို စသည့် သူများကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လက်စားချေရန်အခွင့်ရလာခဲ့သည်........။
ဤ၀တ္တုကို အချို့က မှီငြမ်းပြု၀တ္တုဟု ဆိုကြသည်။ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်တောင် ထိုသို့ ထင်ခဲ့မိသည်။ အကြောင်းမှာ မိခင်အတွက်လက်စားချေရန်နှင့် မိခင်ခံစားခွင့်မရခဲ့သော အဘိုး၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာများကို သိမ်းပိုက်နိုင်စေရန် ကြိုးစားကာ တစ်ဦးချင်း ချဉ်းကပ်၍ ကလဲ့စားချေ သတ်ဖြတ်ခဲ့သော ဦးကံကောင်း၏ သရုပ်ကို စာရေးသူ ဖန်တီးထားသည်မှာအလွန်လက်ရာမြောက်လှသောကြောင့်ပင်။
မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မရိပ်မိဘဲ လူခုနစ်ဦးကို ကလဲ့စားချေ သတ်ခဲ့သော ဦးကံကောင်းသည် သူမသတ်ခဲ့သော ဆန်စက်ပိုင်ရှင်
ဦးစိန်မောင်၏ အမွုကြောင့်ပင် ကြိုးစင်တတ်ခဲ့ရသည်။ ထိုအခါ သူ၏ အဖြစ်မှန်ကို နေှာင်းလူတို့သိစေရန် အလို့ငှါ ကြိုးစင်မတင်ခင် အချိန်အတွင်း သူ၏ဖြစ်စဉ်မှတ်တမ်းက်ို ရေးသားဟန်ဖြင့် ၀တ္တုတစ်ပုဒ်လုံးကို နောက်
ကြောင်းပြန်ကာ ရေးထားသည်မှာ ရသမျိုးစုံ
ကို ခံစားရမည်ဖြစ်သည်။
ထမင်းပင်နပ်မှန်အောင် မစားခဲ့ရသော၊ မိမိ၏ ရေှ့ရေး အတွက် ပင်ပန်းဆင်းရဲစွာ ကြိုးစားရင်း သေဆုံးခဲ့ရသော မိခင်အတွက် လူများစွာကို ကလဲ့စားချေ သတ်ဖြတ်ခဲ့သည့် ဦးကံကောင်းသည် နောက်ဆုံးတွင် ကြိုးစင်တတ်၍ အပြစ်တို့ကို ပြန်၍ခံခဲ့ရသည်ကို ဖတ်ရခြင်းဖြင့် စာရေးသူပြချင်သော ကံနှင့့်ကံ၏အကျိုးကို ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့မြင်ရပေမည်။
#မောင် #၀တ္တုရှည်ဖတ်ညွွန်း #savethelibrary
About Author
တင့်တယ်
1 Bookပဲခူးတိုင်း ပြည်ခရိုင် ရွှေတောင်မြို့ ကင်မွန်းခြံ (ကင်းပွန်းချုံ) လမ်း၌ အဖ ကုန်သည် ဦးဘစိန်၊ အမိ ဒေါ်တင်မေ တို့က ၁၉၁၆ ခုနှစ် ဇူလိုင် ၂၁ ရက် [၁၉၁၇ ခုနှစ် ဇွန်လ ၂၉ ရက် (၁၂၇၉ ခု ဝါဆိုလဆန်း ၁၁ ရက် သောကြာ) ဟု ရှုမဝတွင် ဖော်ပြသည်] နေ့တွင် မွေးဖွားသည်။ တစ်ဦးတည်းသော သား၊ ငယ်မည် မောင်သန်း၊ အမည်ရင်း ဦးဝင်းစိန် ဖြစ်သည်။
တင့်တယ်သည် ရွှေတောင်မြို့ အမျိုးသားအထက်တန်းကျောင်း၊ အစိုးရအထက်တန်းကျောင်းနှင့် ပြည်မြို့ အစိုးရအထက်တန်းကျောင်းတို့တွင် ပညာသင်ခဲ့ပြီး၊ ၁၉၃၄-ခုနှစ်တွင် ပြည်မြို့ အစိုးရအထက်တန်းကျောင်းမှ ဆယ်တန်းအောင်မြင်ခဲ့သည်။ ထိုနှစ်မှပင် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်တွင် ဥပစာသိပ္ပံ သင်တန်း၌ ဆက်လက်ပညာသင်သည်။ ဥပစာသိပ္ပံတန်းကို အောင်မြင်ပြီးနောက် ဝိဇ္ဇာပညာရပ်ကို ဆက်လက်လေ့လာရာ ၁၉၃၉-ခုနှစ်တွင် ဝိဇ္ဇာဘွဲ့ရသည်။
ထို့နောက် ၁၉၃၉ ခုနှစ်မှ ၁၉၄၁ ခုနှစ်အထိ ပန်းတနော်မြို့ အမျိုးသားအထက်တန်းကျောင်း၌ ကျောင်းဆရာအဖြစ် အမှုထမ်းပြီး ၁၉၄၁ ခုနှစ်တွင် ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်၌ ဥပဒေသင်တန်းသို့ တက်ရောက်၍ ပညာ ဆက်လက်သင်ယူသည်။ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းတွင် ကုန်သည်လုပ်ပြီးနောက် ပညာရေးဌာန လက်အောက်ရှိ စာပေနှင့် စာကြည့်တိုက်ဌာနတွင် စာပြုအဖြစ် အမှုထမ်းခဲ့သည်။ ၁၉၄၅ ခုနှစ်တွင် ဆက်လက် ပညာသင်ရာ ဥပဒေဝိဇ္ဇာဘွဲ့ကို ရသည်။ ထိုကာလက အင်္ဂလိပ်စစ်အုပ်ချုပ်ရေးလက်အောက်ရှိ ပြည်သူ့ဆက်ဆံရေးဌာနတွင် ဆက်လက် အမှုထမ်းသည်။ ၁၉၄၅ ခုနှစ်မှ ၁၉၄၈-ခုနှစ်အထိ ပြန်ကြားရေးဌာနတွင် ဘာသာပြန်အရာရှိအဖြစ် ဆက်လက် အမှုထမ်းသည်။ ၁၉၄၈-ခုနှစ်မှ ၁၉၅၂-ခုနှစ် အတွင်းတွင် အင်္ဂလန်နိုင်ငံ ဘီဘီစီ အသံလွှင့်ဌာန မြန်မာပိုင်း အစီအစဉ်၌ ဘာသာပြန်နှင့်သတင်းလွှင့်ထုတ်သူအဖြစ် အမှုထမ်းခဲ့သည်။
တင့်တယ်သည် ၁၉၃၆-ခုနှစ် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကပင် စာပေနယ်သို့ စတင်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ တင့်တယ်၏ ပထမဆုံးလက်ရာမှာ ၁၉၃၆-ခုနှစ်က ရွှင်ပျော်ပျော် စာအုပ်တိုက်မှ ထုတ်ဝေသော "'မရှက်လို့လား"' ဝတ္ထုဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုစဉ်က ကလောင်နာမည် မပါပဲ ရွှင်ပျော်ပျော်တိုက်ထုတ်စာအုပ်အဖြစ် ထုတ်ဝေခဲ့ရသည်။ ၁၉၃၇-ခုနှစ်တွင် ထုတ်ဝေသည့် "'တနေဝင်"' အမည်ရှိ ဝတ္ထု၌ အောင်ကျော်ဟူသော ကလောင် အမည်ကို ယူခဲ့သည်။
၁၉၄၆-ခုနှစ် ဇူလိုင်လတွင် စာပဒေသာမဂ္ဂဇင်းကို ဦးဆောင်ထုတ်ခဲ့သည်။ ၁၉၄၇-ခုနှစ်တွင် ရှုမဝရုပ်စုံ မဂ္ဂဇင်းကို ရှုမဝဦးကျော်နှင့် တွဲဖက်တာဝန်ယူထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ၁၉၄၈-ခုနှစ်တွင် ပဒေသာမဂ္ဂဇင်းထုတ်ဝေသူများတွင် တစ်ဦးအပါအဝင် ဖြစ်ခဲ့ပြီး ၁၉၅၅-ခုနှစ် ဩဂုတ်လမှစ၍ ပဒေသာမဂ္ဂဇင်းကို အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုထုတ် ရီးဒါးဒိုင်ဂျက် မဂ္ဂဇင်းပုံစံဖြင့် ဦးစီးထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ၁၉၆၉-ခုနှစ်မှစ၍ စန္ဒာရုပ်စုံမဂ္ဂဇင်း စာတည်း တာဝန်ကို ကွယ်လွန်သည့်အချိန်အထိ ထမ်းရွက်သွားသည်။
တင့်တယ်သည် ၁၉၄၆-ခုနှစ်ထုတ် စာပဒေသာမဂ္ဂဇင်းတွင် တင့်တယ် ကလောင်အမည်ကို စတင်သုံးစွဲခဲ့ပြီး ယင်းကလောင် အမည်ဖြင့် ၁၉၄၇ ခုနှစ်တွင် ရွှေချစ် ငွေချစ် ဝတ္ထုကို ပထမဆုံး လုံးချင်းဝတ္ထုအဖြစ် ထုတ်ဝေခဲ့သည်။
တင့်တယ်ကလောင်အမည်ဖြင့် ထုတ်ဝေခဲ့သော ဝတ္ထုများအနက် ချစ်နိုင်ငံ (၁၉၄၇)၊ ဖြေလျော့ခွေ (၁၉၄၇)၊ ချစ်သက်လက်ဆောင် (၁၉၅၀)၊ ကမ္မဖလ (၁၉၅၁)၊ ထား(၁၉၅၇) စသည်တို့သည် ထင်ရှားသော ဝတ္ထုအချို့ ဖြစ်သည်။ တင့်တယ် ကလောင်အမည်ဖြင့်ပင် ချစ်လင် (၁၉၄၇)၊ ပျိုတို့အချစ်တော် (၁၉၅၇)၊ အဏ္ဏဝါနှင့် အဖိုးအို (၁၉၆၄)၊ ချာလီနှင့် ယာယီ (၁၉၆၄)၊ လစန္ဒာနှင့် ခြူးပိုက်ဆံ (၁၉၆၄)၊ ရောမကို အာခံသူ (၁၉၆၅)တို့ကိုလည်း ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။ တင့်တယ်သည် အများအားဖြင့် အချစ်ဝတ္ထုများကို ရေးခဲ့သည့်ပြင် ဘကြီးမွှန်းကို အဓိကဇာတ်ဆောင်ထား၍ အဆင့်နိမ့်လူလတ်တန်းစား ဘဝသရုပ်ဖော် ဝတ္ထုတိုများကိုလည်း ရေးခဲ့သည်။ ဝတ္ထုရေးနည်း အခြေပြ (၁၉၇၄)ကျမ်းတစောင်ကိုလည်း ပြုစုခဲ့သည်။ တင့်တယ်ဟူသော ကလောင်အမည်အပြင် အမည်ရင်း ဦးဝင်းစိန် အမည်ဖြင့်လည်း ဒုတိယကမ္ဘာစစ် အတွင်းက စာပေနှင့် စာကြည့်တိုက်ဌာနတွင် အမှုထမ်းစဉ် အခြေပြကမ္ဘာ့သမိုင်း ဒုတိယတွဲကို ပြုစုခဲ့သည်။ အရှေ့ဖျားကမ္ဘာ့သမိုင်း စာအုပ်ကိုလည်း ပြုစုခဲ့သည်။
တင့်တယ်၏ အခြားထင်ရှားသော ကလောင်အမည်ပွား တစ်ခုမှာ အောင်မြင် ဖြစ်သည်။ အောင်မြင် ကလောင်အမည်ဖြင့် အေးစိမ့်ဟူသော အဓိကဇာတ်ဆောင်တစ်ယောက်ကို ဖန်တီးကာ ဝတ္ထုတိုများ ရေးခဲ့သည့်အပြင် အိုဘယ့်ကံ၊ သည်မိုးသည်မြေ စသော ဝတ္ထုများကိုလည်း ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။
တင့်တယ်သည် ကျော်ဇော၊ စိန်တပွင့်၊ ထွန်းအံ့ဟူသော ကလောင်အမည်များဖြင့်လည်း ဝတ္ထုများနှင့် သုတစာအုပ်များကို ဘာသာပြန်ခဲ့သည်။
လှပဟူသော ကလောင်အမည်ကို သုံး၍ ပန်းချီအနုပညာ ဆိုင်ရာ ဆောင်းပါးများကိုလည်း ရေးခဲ့သည်။ ယဉ်မင်းလှ၊ ဦးထွဋ်ခေါင်၊ ဦးအသင်္ချေ၊ ဆရာဩဘာကလောင်အမည်များကို သုံး၍လည်း ဆောင်းပါးများကို ရေးခဲ့သည်။
တင့်တယ်သည် သူ၏သက်တမ်းတစ်လျှောက်တွင် စာမျိုးစုံ ရေးနိုင်သော စာရေးဆရာတစ်ယောက်အဖြစ် ထင်ရှားသည်။ တင့်တယ်သည် စာပေလောကတွင်သာမက ရုပ်ရှင်လောကတွင်လည်း ထင်ရှားသည်။ ၁၉၅၄ ခုနှစ်တွင် လာလုလုငေး၊ ၁၉၅၇-ခုနှစ်တွင် ကျမအနုပညာသည်၊ ထား စသည်တို့ကို ဒါရိုက်တာအဖြစ် တာဝန်ယူ ရိုက်ကူးခဲ့သည့်ပြင် ဖြေလျော့ခွေ၊ အကျော်အမော်၊ ဖိုးပြုံးချို ဇာတ်ကားတို့အတွက် ဇာတ်ညွှန်းများကိုလည်း ရေးခဲ့သည်။
တင့်တယ်၏ တင့်တယ် အမည်ရှိ ကိုယ်ရေးအတ္ထုပ္ပတ္တိ တစ်စောင်ကိုလည်း သွေးသောက်မဂ္ဂဇင်းတွင် ၁၉၆၅-ခုနှစ် အောက်တိုဘာလမှစ၍ ၁၉၇၁-ခုနှစ် ဧပြီလအထိ ရေးသားခဲ့လေသည်။ ၁၉၈၀- ပြည့်နှစ်၊ ဇန်နဝါရီ (၄)ရက်နေ့ နေ့လယ် ၃း၄၆ နာရီတွင် ရန်ကုန် မြို့၌ ကွယ်လွန်သည်။ ကွယ်လွန်ချိန်တွင် ဇနီး ဒေါ်ခင်စိန်နှင့်အတူ သားသမီး (၆)ယောက်၊ မြေး (၁၀)ယောက် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
0 Reviews